onderzoek het zelf - inzicht & inspiratie
  • Home
  • Achtergrond
  • Aanbod
  • Blog
  • Contact

Blog

Van de dans tot danser

10/13/2016

 

Het hindoeïstische India gaf ons een mooi beeld om de relatie tussen God en zijn schepping weer te geven. God “danst” zijn schepping. Hij is de danser, de schepping de dans.
De dans is iets anders dan de danser en toch zou er geen dans zijn zonder hem.
Op zijn zoektocht naar God denkt de mens te veel, praat hij te veel. Zelfs als hij de dans bekijkt die we schepping noemen, piekert hij aan één stuk door; hij spreekt, overlegt, analyseert en filosofeert: … woorden, lawaai.

Wees stil en kijk naar de dans. Alleen maar kijken: een ster, een bloem, een verdord blad, een vogel, een steen. Ieder onderdeel van de dans is geschikt om te kijken, te luisteren, te ruiken, aan te raken, te proeven. En het zal zeker niet lang duren tot je Hem ziet, de danser zelf!

Bron: verhalenmail 

Foto
Foto

Basisvertrouwen II

10/12/2016

 

De afgrond in

Verweven met de ziel

Verwerkelijking

In Actie

Omarm het universum

Relax

Dit is het tweede gedeelte over Basisvertrouwen uit het boek De negen facetten van eenheid van A.H. Almaas.

Als je dus basis vertrouwen in je proces hebt, ben je niet alleen bereid om in de afgrond te springen, ben je niet alleen in staat om te zijn met wat er ook maar op komt, maar vertrouw je er ook op dat je goed terecht zult komen, welke kant het ook op gaat. Dit maakt de natuurlijke ontvouwing van je ziel mogelijk, zodat hij zich opent voor je innerlijke wezen.

Als er dus basisvertrouwen is, zal de ziel haar oude structuren gemakkelijker loslaten, zal zij zich gemakkelijker nestelen in het gewoonweg zijn en ertoe neigen om haar proces zich te laten ontrollen zonder er zich mee te bemoeien, wat vanzelf tot essentiële ontwikkeling zal leiden. Zonder basis vertrouwen zal de houding van het egel overheersen; de ziel zal een impliciet vertrouwen in haar leven in proces mis missen. 

Basisvertrouwen is een inherente gesteldheid van de ziel jouw ziel heeft basis vertrouwen zoals je botten en calcium bij elkaar horen,zo fundamenteel, zo verweven is basisvertrouwen met het wezen van de ziel. Het is voorbij het niet conceptueel; het is zelfs geen ervaring. Het geeft onze ervaring eerder een gevoel van gemak, van veiligheid en zekerheid, en een staat van zorgeloosheid in onze geest. Een gebrek aan basis vertrouwen blijkt duidelijk uit alle onzekerheden van het ego. 

Hoe meer basis vertrouwen er is, hoe soepeler het proces van verwerkelijking en transformatie kan verlopen. Als je basisvertrouwen mist, wordt het voor ons mensen belangrijk om het te ontwikkelen. Ontwikkeling betekent hier niet het opbouwen van een of andere nieuwe ervaring van onszelf, maar terug naar rust en ontspanning.

Om basis vertrouwen in actie te kunnen begrijpen, moeten we het onderscheiden van de neiging van het ego tot traagheid en niets doen. Het hebben van basis -vertrouwen betekent niet dat je niet handelt. Het betekent niet dat als iemand een geweer op je richt, je dan niets doet om jezelf te verdedigen. Het betekent dat je vertrouwen hebt in je impuls om weg te rennen, je heb vertrouwen in je inherente, intelligente functioneren.

Wanneer je veel basisvertrouwen hebt, ben je rustig en authentiek. Je neemt risico's. Je houdt je capaciteiten niet verborgen. Je neemt je hart en ziel deel aan het leven en doet wat je gepast lijkt, in het vertrouwen dat het goed komt. Zonder veel basis vertrouwen ben je verlamd door angst om te falen en afgewezen te worden. Je mag dan misschien een beetje bang zijn, maar die angst is niet zo'n probleem en je gaat er toch op af. Als je ze afwijst, wat dan nog? Je voelt dat je veerkracht hebt.

Wanneer we niet liefdevolle het universum kunnen omarmen , kunnen we geen basis vertrouwen hebben. Hoe kun je werkelijk loslaten in jezelf en er gewoon laten zijn als er geen vertrouwen is, dat de dingen fundamenteel in orde zijn, dat wat er ook gebeurt gepast is ? Als je dit vertrouwen niet hebt, ben je constant bang, constant gespannen, constant in gevecht met de werkelijkheid-van binnen en van buiten. We moeten dus ons basisvertrouwen heroveren.

Al het werk aan onszelf is nodig om dat ons basis vertrouwen niet volledig is. Als het dat wel was, zou je je volledig ontspannen voelen en zou je spontaan uitgroeien tot dat wat je eigenlijk zou moeten zijn.

Basisvertrouwen is synoniem met verwerkelijkt zijn, met tot rust gekomen zijn, met niet worstelen. Dat betekent niet dat je je niet hoeft in te spannen. Als je hout hakt moet hakken,hak je hout, maar je aarzelt niet en vraagt je niet af of het wel een goed idee is om het te doen, en je veroordeeld jezelf niet om hoe je het doet, je hakt gewoon hout. 

De meeste van ons kunnen dat niet zomaar doen, omdat we met onszelf aan het worstelen zijn. Wanneer we onderzoeken, ontdekken we dat we met onszelf worstelen omdat we geen vertrouwen hebben. We hebben er geen vertrouwen in dat, als we ons ontspannen, we de capaciteiten zullen hebben, de intelligentie zullen hebben, de kracht zullen hebben, de compassie zullen hebben die we nodig hebben om ons leven aan te kunnen.

Basisvertrouwen is een leren dat het leven eenvoudig te doen is, werkbaar is, dat we ons erbij kunnen ontspannen en het gewoon kunnen laten zijn. Het is het vertrouwen dat het universum zelf ons ondersteunt, en dat we de hulpbronnen in ons hebben om om te gaan met wat het leven ons ook maar biedt.

Basisvertrouwen betekent dus voldoende vertrouwen hebben om je denken te laten ophouden, om van binnen stil te zijn en te weten dat als er iets is dat je moet weten, die wetenschap zal komen. Het betekent er op vertrouwen dat als je iets moet doen, je ertoe in staat zult zijn. Het betekent het accepteren en vertrouwen van de stilte, de verstild heid, de zijns heid.

Om basis vertrouwen ervaring's matig te begrijpen en te ontwikkelen, om onszelf overdreven, los te laten en te ontspannen bij wat er is, is niet eenvoudig, omdat ons denken zo complex is geworden door te pogen klaar te komen met onze onwetendheid en onze wantrouwen. Onze geest is in zoveel stukken op gesplitst die voortdurend in gevecht zijn met de werkelijkheid en met elkaar. Omdat onze geest zo gecompliceerd en ga Otis is, is er een hoop werk, intelligentie en energie voor nodig om door te dringen in de dichten complexiteit en duisternis, en te ontdekken wat de eigenlijke waarheid van de werkelijkheid is. De werkelijkheid zelf is simpel en dood gewoon, maar we kunnen die een fout niet zien we kunnen het gewone van onze natuurlijke staat niet zien.

Wil je gelijk of wil je geluk

10/7/2016

 
Foto
Wil je gelijk of wil je geluk ?
Een vraag die vele vragen en veel weerstand kan oproepen. Allereerst: Wat betekenen de woorden geluk en gelijk ? Of beter gezegd welke betekenis geef ik aan die woorden? Als je in het woordenboek kijkt krijg je een waslijst aan betekenissen. 

Zoals ik hier gelijk bedoel is het “het juiste doen”, "correct doen" en "de waarheid pretenderen". Waarom willen mensen zo graag gelijk hebben ? Is men bang ongelijk te hebben en dus onjuist te doen? Of is het de angst de controle te verliezen ?  Waarom wil jij zo graag gelijk ? Kijk voor jezelf eens waarom je zo graag gelijk wilt hebben. 

Wat is geluk ? Er zijn twee vormen van geluk. Ik noem het egogeluk en zielsgeluk. Egogelukkig zijn betekent dat het geluk afhankelijk is van een gebeurtenis/resultaat/reactie. Daarnaast heb je zielsgelukkig. Dat is gelukkig zijn ongeacht wat er gebeurt. Het is een gevoel van blijheid dat niet afhankelijk is van enige actie of gebeurtenis. Gewoon blij en tevreden zijn met wat is. Egogeluk gekoppeld aan een actie of gebeurtenis is altijd een tijdelijk geluk, maar is ook een vorm van gelijk willen hebben. Als ik een auto heb dan ben ik gelukkig, als ik die baan krijg ben ik gelukkig, als ik die brommer krijg ben ik gelukkig, als ze op de juiste manier reageren, ben ik gelukkig.  Zodra zich een andere gebeurtenis voordoet is het geluk weg.  Je zou ook kunnen zeggen'als ik geen gelijk krijg, dan ben ik niet gelukkig'. 
​

We streven dus vaak naar tijdelijk geluk. Daar is helemaal niets mis mee, maar waarom streven we niet naar permanent geluk ? Daar zit het oordeel tussen. We zijn ervan overtuigd dat we alleen gelukkig kunnen zijn, als en als….. dàn ben ik gelukkig. We streven zo immers allemaal (on)bewust naar geluk. Dat kom in vele gevallen neer op gelijk willen hebben. Gelijk en (duurzaam) geluk gaan daarom niet samen. 

In deze wereld is het nauwelijks voor te stellen omdat we leven in de wereld van de dualiteit. Een wereld waarin we iets willen ervaren. Om iets te ervaren moeten we het tegengestelde ervaren. Je kunt warm niet ervaren als je niet weet wat koud is. Zekerheid kan niet zonder onzekerheid. Waardering niet zonder afkeuring. Is er een geluk mogelijk zonder tegendeel ? Dat is alleen maar mogelijk als je geen oordeel hebt. 

Waarom zouden we voor permanent geluk gaan ? 'Waarom niet?',  zou ik zeggen. Permanent geluk is een soort hemel op aarde. Een aarde waarin iedereen elkaar iets gunt, een aarde waarin overvloed is, waar we met zijn allen blij zijn. Ik ga niet voor een wereld voor tijdelijk geluk, want dan ben ik het grootste gedeelte van de dag op zoek. Moet ik van iedereen aanhoren waar je gelukkig van wordt. Ik moet van alles kopen om gelukkig te zijn, Iedereen moet reageren op mijn manier waardoor ik gelukkig wordt. Ik moet me anders voordoen dan ik ben, om gelukkig te worden. Doodvermoeiend en dat zorgt voor veel stress.  

Hoe ga ik voor permanent geluk ? Door mezelf wijs te maken dat ik niets nodig heb om gelukkig te zijn, dat ik goed ben zoals ik ben, dat niemand mij kan raken, dat ieder mensen goed is, zoals ie is. Uiteindelijk ga ik voor permanent geluk door niet meer te oordelen over wat er gebeurt en wat ik zie. Dit is een proces waar ik volop inzit, want ik heb anders geleerd. 

Wat is ons geleerd ? Je bent gelukkig als,……………... ? Het gaat voornamelijk over gelijk en erg weinig over geluk. Oorlogen, parlementaire enquêtes, , rechtszaken, discussies, lezingen, studies, dialogen, ruzies etc  gaan vrijwel altijd over gelijk. In de film what the bleeeeep do we know wordt wetenschappelijk aangetoond dat gelijk niet bestaat, maar dat alles een creatie is van onze gedachten/ons oordeel. Wat zou er gebeuren als het onderwijs eens geluk gaat doceren in plaats van gelijk? Welke baat zou de zorg erbij hebben als men zich niet zou focussen op de diagnose, maar op geluk? Wat zou er gebeuren als de overheid zich zou richten op geluk in plaats van gelijk? 

Denk je dat permanent geluk en gelijk samen kunnen gaan ? Het zou kunnen, maar het het maakt niet uit of je geluk hebt zonder of met gelijk. Wil je gelijk of wil je permanent geluk? 


De Kleine Ziel

10/6/2016

 
Dit is een mooi verhaal van het internet en dat geschreven is door Donald Walsch.

ER WAS EENS een Kleine Ziel die tegen God zei: "Ik weet wie ik ben, ik ben het licht net als alle andere zielen." God lachte breed. "Dat is waar!", zei God. "Jij bent ook het licht." "Wow," zei de Kleine Ziel, "Dit is toch echt gaaf." Enige tijd later bleek dat weten wie ze was niet voldoende was. De Kleine Ziel voelde onrust van binnen en wilde ervaren wat het was om het licht te zijn. En zo ging de Kleine Ziel terug naar God (Wat geen slecht idee is voor alle zielen die willen weten wie ze werkelijk zijn.)

Hoi God! Nu weet ik wie ik ben. Is het goed als ik dat wil zijn?" God zei,"je bedoelt dat je wilt zijn wie je al bent?" "Wel", antwoordde de Kleine Ziel, "Weten wie ik ben is één ding, maar helemaal écht zijn is iets anders. Ik wil ervaren wat het is om het licht te zijn!"
"Maar je bent het licht al," herhaalde God weer lachend."Ja, maar ik wil voelen wat het is!" zei de Kleine Ziel. "Wel", God grinnikte, "Ik had het kunnen weten, jij bent altijd al de meest avontuurlijke."

Toen veranderde Gods houding. "Er is alleen één ding.... Er is niets anders dan het licht. Zie je, ik creëerde niets anders dan wat jij bent; en daarom is het niet makkelijk voor jou om jezelf te ervaren zoals je bent, omdat er niets is dat je niet bent." "Huh?" zei de Kleine Ziel, een beetje verbouwereerd. "Beschouw het op deze manier," zei God. "Je bent als een kaarsje in de zon. O, je bent daar met ontelbare andere kaarsjes die samen de zon zijn. En de zon zou anders zijn zonder jouw kaarsje. Hoe kun je weten dat je het licht bent wanneer er alleen maar licht is? Dat is de vraag." Weer lachte God. "Dat heb ik al gedaan." Zei God." Aangezien je jezelf niet kunt zien als het licht als je in het licht bent, zullen we je met duisternis omringen."

"Wat is duisternis?" vraagt de Kleine Ziel. God antwoordde, "dat is wat je niet bent." "Zal ik bang zijn in het donker?" vroeg de Kleine Ziel. "Alleen als je ervoor kiest om bang te zijn," antwoordde God. "Er is echt niets om bang voor te zijn, tenzij jij ervoor kiest om dat te zijn. Want weet je, we verzinnen het allemaal, we doen alsof." "Oh,'" zei de Kleine Ziel, en voelde zich al beter. Toen legde God uit dat, om maar iets te kunnen ervaren het tegenovergestelde er moet zijn. "Het is een groot cadeau," zei God, "want zonder het tegenovergestelde kun je niets weten. Je kunt geen warm weten zonder koud, geen boven zonder beneden, geen snel zonder langzaam. Je kunt geen links zonder rechts weten, geen hier zonder daar, en geen nu zonder toen. "En zo," concludeerde God,"wanneer je omgeven bent door duisternis, bal je vuist niet, verhef niet je stem en vervloek de duisternis niet. Wees liever een licht in de duisternis en word er niet boos over. Dan weet je wie je echt bent en iedereen zal het weten. Laat je licht zo schijnen dat iedereen weet hoe speciaal je bent!" "Bedoel je dat het goed is anderen te laten zien hoe speciaal ik ben?" vroeg de Kleine Ziel."Natuurlijk!" God grinnikte. "Het is heel goed! Maar onthoud: 'speciaal' betekent niet 'beter'. Iedereen is speciaal, ieder op zijn of haar eigen manier! Alleen zijn velen dat vergeten. Zij zullen dan ook zien dat het goed is voor ze om speciaal te zijn wanneer jij ziet dat het goed voor jou is om speciaal te zijn." "Wow," zei de Kleine Ziel, lachend van vreugde "Ik kan zo speciaal zijn als ik wil!" "Ja, en je kunt nu beginnen," zei God, die mee lachte samen met de Kleine Ziel. "Welk deel van speciaal wil je zijn?" "Welk deel van speciaal?" herhaalde de Kleine Ziel, "Ik begrijp het niet"

"Wel," legde God uit, "Het licht zijn is speciaal zijn, en speciaal zijn heeft heel veel kanten. Het is speciaal om aardig te zijn, of zachtmoedig, of creatief of om geduldig te zijn. Kun je nog meer bedenken waarin je speciaal kunt zijn?" De Kleine Ziel zat een moment stil. "Ik kan een heleboel manieren bedenken om speciaal te zijn!" riep de Kleine Ziel toen uit. "Het is speciaal om hulpvaardig te zijn, om te delen, om vriendelijk en zorgzaam te zijn voor anderen!" "Ja!" bevestigde God, "en je kan al deze dingen zijn, of elk ander deel van speciaal dat je wilt zijn, op elk moment. Dat is wat het betekent om het licht te zijn." "Ik
De Kleine Ziel weet wat ik wil zijn, ik weet wat ik wil ervaren!" zei de Kleine Ziel met groot enthousiasme. "Ik wil dat deel van speciaal zijn dat vergevingsgezind zijn heet." "Het is toch speciaal om vergevingsgezind te zijn?" "O, jazeker," verzekerde God de Kleine Ziel. "Dat is heel speciaal.' "Oké," zei de Kleine Ziel, "Dat is wat ik wil zijn. Ik wil vergevingsgezind zijn. Ik wil mijzelf ervaren als vergevingsgezind." "Goed,"zei God, "Maar er is één ding dat je moet weten."

De Kleine Ziel werd nu een beetje ongeduldig. Het lijkt wel of er elke keer weer een complicatie is. "Wat is het?" zucht de Kleine Ziel. "Er is niemand om te vergeven." "Niemand?" De Kleine Ziel kon nauwelijks geloven wat er gezegd werd. "Niemand!" herhaalde God. "Alles wat ik heb gecreëerd, is perfect. Er is geen enkele ziel van alle creaties die minder perfect is dan jou. Kijk maar om je heen." Toen realiseerde de Kleine Ziel zich dat zich een grote menigte had verzameld. Zielen kwamen van Heinde en Ver van overal van het koninkrijk. Want het was als een lopend vuurtje rond gegaan dat
de Kleine Ziel een ongewoon gesprek met God had en iedereen wilde horen wat er gezegd werd. Rondkijkend naar de ontelbare andere Zielen die hier bijeen waren, moest de Kleine Ziel toegeven. Niemand leek minder prachtig, minder magnifiek of minder perfect dan de Kleine Ziel zelf. Dat was het wonder van de Zielen die om hem heen waren, en zó helder was hun licht.

De Kleine Ziel staarde angstig naar hen. "Wie is er dan te vergeven?" vroeg God. "Jonge, dit is helemaal niet grappig!" gromde de Kleine Ziel. "Ik wil mijzelf ervaren als vergevingsgezind. Ik wil weten hoe dat deel van speciaal voelt." En de Kleine Ziel leerde hoe het moet voelen om droevig te zijn. Maar toen stapte een vriendelijke ziel naar voren uit de menigte. "Maak je geen zorgen, Kleine ziel," zei de Vriendelijke Ziel, "Ik zal je helpen." "Wil je dat?" De Kleine Ziel klaarde op. "Maar wat kan je dan doen?" "Wel, ik kan je iemand geven om te vergeven!" "Kan je dat?" "Ja" zei de Vriendelijke Ziel."Ik kan in je volgende aardse leven komen en iets doen wat jij kan vergeven. "Maar waarom? Waarom wil je dat doen?" vroeg de Kleine Ziel. "Jij, die van zo'n ongelooflijke perfectie bent! Jij die trilt van zo'n snelheid dat het zo'n helder licht creëert dat ik het niet kan evenaren! Wat kan je reden zijn dat jij je vibraties wil verlagen zodat jouw licht donker wordt? Wat kan de reden zijn voor iemand die zo licht is om in mijn leven te komen en jezelf zo zwaar te maken zodat je dit slechte kan doen?" "Simpel," zei de Vriendelijke Ziel."Ik zal het doen omdat ik van je hou." De Kleine Ziel leek verrast door het antwoord. "Wees niet zo verbaasd."Zei de Vriendelijke Ziel, "Je hebt hetzelfde gedaan voor mij. Herinner je het je niet meer? O, we hebben gedanst samen, jij en ik vele keren. Je herinnert je het alleen niet meer." "We zijn allebei alles geweest. We zijn het hoge en het lage geweest, het linker en het rechter. We zijn het hier en het daar geweest, het nu en het toen. We zijn het manlijke en het vrouwelijke geweest, het goede en het slechte - We zijn beide het slachtoffer en de dader geweest." "Zo zijn we samen gekomen, jij en ik vele malen eerder;

Steeds de ander de exacte en perfecte gelegenheid te geven om te uiten en te
ervaren wie we werkelijk zijn. En daarom," legde de Vriendelijke Ziel verder uit, "Kom ik in je volgende leven en zal 'de slechte' zijn dit keer. Ik zal iets heel slechts doen, en dan kan jij jezelf ervaren als degene die vergeeft." "Maar wat wil je dan doen?"vroeg de Kleine Ziel een beetje nerveus, wat wil er zo erg zijn?" "Oh," antwoordde de Vriendelijke Ziel met een glimlach, "We bedenken wel iets." Daarna leek de Vriendelijke ziel serieus te worden, en zei met rustige stem, "Je hebt over één ding gelijk, weet je. Wat is dat?" wilde de Kleine Ziel weten. "Ik zal mijn vibraties moeten verlagen, heel zwaar worden en deze niet zulke leuke dingen doen. Ik zal me anders moeten voordoen dan ik in werkelijkheid ben. En daarom wil ik je als dank om een gunst vragen." "Oh, wat je wilt, wat je wilt!" riep de Kleine Ziel, en begon te dansen en zingen, "Ik zal vergevingsgezind zijn!" Toen zag de Kleine Ziel  
De Kleine Ziel
dat de Vriendelijke Ziel erg stil bleef. "Wat is er?" vroeg de Kleine Ziel. "Wat kan ik voor jou doen? Je bent zo'n Engel dat je dit voor me wilt doen!". "Natuurlijk is de Vriendelijke Ziel een Engel!" onderbrak God. "Iedereen is een Engel! Herinner altijd; Ik stuur je niets dan Engelen." Zo wilde de Kleine Ziel meer dan ooit het verzoek van de Vriendelijke Ziel inwilligen.

"Wat kan ik voor je doen" vroeg de Kleine Ziel weer. "Op het moment dat ik je kwaad doe," antwoordde de Vriendelijke Ziel. "Op het moment dat ik jou het ergste aandoe dat je je kan voorstellen - op dat precieze moment... " "Ja?" onderbrak de Kleine Ziel, "Ja....?"De Vriendelijke Ziel werd nog stiller. "Herinner me als wie ik werkelijk ben." "O, dat doe ik!, dat beloof ik! Ik zal je altijd herinneren zoals ik je hier en nu zie!""Goed'" zei de Vriendelijke Ziel, "Want weet je, Ik zal zo hard bezig zijn met doen alsof, dat ik mijzelf zal vergeten. En als jij me niet herinnert zoals ik echt ben, kan ik het me misschien voor heel lang niet herinneren. En als ik vergeet wie ik ben, kan jij ook vergeten wie jij bent, en zullen wij beiden verloren zijn. Dan hebben we een andere ziel nodig om langs te komen en ons te helpen herinneren wie we zijn." "Nee, dat zullen we niet!" beloofde de Kleine Ziel weer. Ik zal je herinneren! En ik wil je bedanken dat je me dit cadeau wilt geven - De kans om mezelf te ervaren wie ik ben." Aldus was de afspraak gemaakt.
En de Kleine Ziel ging verder in een nieuw aards leven. Vol verwachting om het licht te zijn, wat heel speciaal was en vol verwachting om dat deel van speciaal te zijn dat vergevings gezindheid heet.
​

En de Kleine Ziel wachtte gespannen om de ervaring te hebben als vergevingsgezindheid en dankbaarheid aan welke Ziel dan ook die dit mogelijk maakt. En op elk moment in het nieuwe aardse leven wanneer er een nieuwe Ziel ten tonele verschijnt, ongeacht of deze nieuw ziel vreugde brengt of droefenis - Speciaal als ze droefenis brengen - dacht de Kleine Ziel aan wat God had gezegd: "Herinner je ALTIJD, Ik stuur je niets anders dan Engelen". 

​

    Author

    Deze blogs zijn over het algemeen geschreven door Geert Klein Bruinink tenzij anders vermeld. Deze blogs zijn om ervaringen te delen.

    Archives

    September 2020
    April 2020
    Augustus 2017
    Oktober 2016
    Maart 2016
    Juli 2015
    Februari 2015

    Categories

    Alles

    RSS-feed



Achtergrond-Bronnen-Activiteiten-Agenda-Blog-Contact
Doelstelling-Wil je gelijk-Chaostheorie
Lezingen-Webinars-Groepen-Individueel
Een Cursus in Wonderen- Klassieke Teksten- Enneagram- Padwerk 
Holografisch Universum-Desteni-Wet van aantrekking

Onderzoek het Zelf- Barmentloo 40 - 7161 KH Neede - 0545 294089 - info@onderzoekhetzelf.nl

Foto gebruikt onder Creative Commons van jinterwas
  • Home
  • Achtergrond
  • Aanbod
  • Blog
  • Contact