De verkeerde uitgangspunten

 De verkeerde uitgangspunten: waarom bijna elke discussie vastloopt

We leven in een tijd waarin discussies overal oplaaien: over woningen, grenzen, wetten, ongelijkheid, klimaat, geld, identiteit. Toch lijken die discussies ons zelden verder te brengen.We praten en debatteren, maar raken steeds verder verwijderd van elkaar.

Misschien komt dat wel omdat we steeds weer beginnen bij het verkeerde uitgangspunt.
​
We stellen vragen als:
– Wie krijgt voorrang op een huis?
– Wie hoort hier wel of niet thuis?
– Hoe verdelen we wat schaars is?

Maar de diepere vragen worden zelden gesteld:

Wie ben ik werkelijk?
Wat ben ik hier op deze planeet komen doen?
Wat is de waarheid achter de situatie die ik nu zie?

Zolang we die vragen ontwijken, blijven we hangen in de buitenkant.
Dan praten we over wetten zonder wijsheid, regels zonder liefde, en rechtvaardigheid zonder werkelijk inzicht.

De wereld van tekort – en het ego dat daarvan leeft

Zowel Een Cursus in Wonderen als de Stappen naar Kennis wijzen erop:
de meeste mensen leven niet echt. Ze overleven. Gedreven door angst, tekorten, en een diepe onzekerheid over wie ze zijn.

Zoals Een Cursus in Wonderen zegt:
"Het ego is ervan overtuigd dat je niet aan het ego kunt ontsnappen, en evenzeer ervan overtuigd dat je jezelf zult vernietigen als je het probeert."
(T-4.II.4)
Het ego ziet alles door de bril van tekort. Alles is competitie, strijd, ‘wij versus zij’.
Het ego vraagt niet naar je roeping of innerlijk weten.Het wil bevestiging, controle, veiligheid – en een vijand om dat tegen te beschermen.

Stappen naar Kennis: terug naar wat wérkelijk is 
​
In Stappen naar Kennis worden we uitgenodigd tot een ander uitgangspunt:dat van innerlijk weten – de diepere, stille waarheid in ons. Kennis is niet het ego, niet je overtuiging, niet je angst. Kennis is dat wat je weet zonder dat je het hoeft te bewijzen.

“Je bent niet in de wereld gekomen om jezelf te verliezen, maar om jezelf te geven.”
(Stap 82 – Vandaag zal ik luisteren naar Kennis binnenin mij)

“Kennis weet waar je bent. Kennis weet wat je doet. Kennis weet met wie je moet zijn en wat je moet geven. Je hoeft alleen maar te leren hoe je naar Kennis kunt luisteren.”
(Stap 75 – Vandaag zal ik luisteren naar mijn ervaring)

Zodra je in contact komt met die innerlijke leiding, verschuift het uitgangspunt van je leven.
Je gaat niet meer uit van angst en controle, maar van aanwezigheid en verantwoordelijkheid.
Dan verandert ook de discussie.
Want dan hoef je niet meer te strijden om een woning, of te discussiëren over wie wat verdient.
Dan zie je in elk mens – vluchteling of buurman – een spiegel van jezelf.

En dan wordt de vraag:

Hoe kan ik dienstbaar zijn aan de waarheid die we delen?

Van discussie naar bestemming

Zolang we leven vanuit tekort, zijn al onze vragen gekleurd door wantrouwen.

En zolang we onszelf niet kennen, kunnen we de ander ook niet echt ontmoeten.
De Cursus zegt het scherp:

“Je hebt veel vragen gesteld die je werkelijk niet wilt beantwoord zien. Maar kun je werkelijk vragen wat je bent, tenzij je het niet weet? Toch is de vraag stellen het begin van een herinnering.”
(ECIW T9.II.11)

Dus misschien is het tijd om het gesprek te verschuiven.
Weg van politieke stellingen en meningen die uit angst geboren zijn.

En terug naar wat we wérkelijk weten – of kunnen leren herinneren:
– Wie ben ik, voorbij mijn verleden en mijn angst?
– Wat weet ik diep vanbinnen?
– Wat is mijn taak in deze wereld, op deze plek, in deze tijd?

Oproep tot reflectie

Je hoeft geen antwoorden te hebben. Maar je mag wel de juiste vragen gaan stellen.
Dat is de uitnodiging van Kennis. Dat is het begin van innerlijke genezing.
En misschien… is dat ook het enige uitgangspunt dat werkelijk klopt.