Grenzen stellen vanuit eenheid

Waarom en Hoe? Grenzen stellen is een veelbesproken onderwerp in de wereld van persoonlijke groei en zelfontwikkeling. We worden aangemoedigd om duidelijk te zijn over wat wel en niet acceptabel is in onze relaties, op het werk en zelfs ten opzichte van onszelf. Maar tegelijkertijd leren we vanuit een spiritueel perspectief dat alles één is, dat we verbonden zijn in een grote universele Eenheid zonder scheiding. Dat roept de vraag op: 

Waarom is het dan toch nodig om grenzen te stellen? 

En hoe kunnen grenzen bestaan binnen een staat van onvoorwaardelijke liefde en verbondenheid?
Het Paradoxale Karakter van GrenzenGrenzen lijken een tegenstelling te zijn met het idee van eenheid, want als alles één is, hoe kan er dan een "ik" en een "jij" zijn met aparte persoonlijke grenzen? Vanuit de concepten van eenheid zou het bestaan van grenzen niet nodig moeten zijn, omdat er geen scheiding zou zijn tussen de ene en de ander. Toch hebben wij in ons dagelijks leven te maken met de realiteit van individuele ervaringen, emoties en fysieke vormen.

Grenzen zijn een paradox: ze bestaan op het relatieve, menselijke niveau om ons te helpen, terwijl ze op het hoogste niveau van eenheid overbodig zijn. Juist deze paradox nodigt ons uit om dieper te reflecteren op wat grenzen eigenlijk zijn en wat hun functie is in ons leven.

Het Praktische Doel van Grenzen. Grenzen beschermen ons. Ze geven richting aan onze energie en zorgen ervoor dat we kunnen functioneren als gezonde individuen. In het contact met anderen zorgen grenzen ervoor dat we kunnen onderscheiden wat van ons is en wat van de ander. Zonder grenzen zouden we overweldigd worden door de wensen, emoties en verwachtingen van onze omgeving, en zouden we onszelf verliezen in de meningen en invloeden van buitenaf.

Grenzen stellen is daarmee niet het ontkennen van eenheid, maar juist het eren van ons unieke individu binnen die eenheid. 

Het zorgt ervoor dat we onze persoonlijke expressie kunnen leven, zonder verstrikt te raken in de chaos van anderen. Grenzen helpen ons om onze waarden en ons welzijn te beschermen, zodat we kunnen groeien en bijdragen aan het geheel op een gezonde manier.

Grenzen als Liefdevolle ZelfzorgHet stellen van grenzen is in essentie een daad van liefde voor onszelf én voor de ander. Vanuit eenheidsperspectief kun je zeggen dat, als je voor jezelf zorgt, je ook voor het grotere geheel zorgt. Je bent namelijk een integraal onderdeel van het universum.

Wanneer je geen grenzen stelt, kan dat leiden tot gevoelens van uitputting, frustratie en zelfs wrok. Die negatieve energie sijpelt dan onvermijdelijk door naar je relaties en beïnvloedt het energetische veld waarin je leeft. Door wel grenzen te stellen, respecteer je jouw eigen ruimte en energie, wat op zijn beurt de kwaliteit van de verbindingen met anderen verhoogt.

Grenzen stellen is dus niet hetzelfde als afscheiding creëren, maar eerder het helder markeren van je persoonlijke ruimte, zodat je kunt bijdragen vanuit je kern. 
Het is als een tempel die je onderhoudt, zodat je er altijd met open armen kunt ontvangen, zonder jezelf te verliezen.
Grenzen Stellen vanuit BewustzijnHoe stel je grenzen vanuit het besef van eenheid? Het belangrijkste is intentie. Wanneer je vanuit liefdevolle intentie grenzen stelt, gaat het niet om “de ander op afstand houden,” maar om jezelf de ruimte geven die je nodig hebt om liefdevol te kunnen blijven, ook in moeilijke situaties.

Enkele vragen om bij stil te staan:

• Wat heb ik nodig om mezelf te blijven in deze situatie?
• Hoe kan ik mezelf beschermen zonder me te isoleren?
• Kan ik deze grens stellen zonder oordeel of afwijzing naar de ander?
• Welke energie wil ik bewaken en welke wil ik toestaan in mijn leven?

Grenzen vanuit bewustzijn gaan dus niet over “nee” zeggen uit angst of afwijzing, maar over “nee” zeggen uit zelfliefde en respect voor je eigen energie. Het zijn niet muren, maar permeabele membranen die de stroom van liefde en energie reguleren, afhankelijk van de situatie en de mensen waarmee je te maken hebt.

Het Roodborstje als Symbool van KrachtIn je voorbeeld van het roodborstje zien we een prachtig symbool van grenzen stellen in de natuur. Roodborstjes zijn bekend om hun territoriale gedrag: ze beschermen hun ruimte fel, niet uit agressie, maar uit een diep instinct om hun eigen welzijn en dat van hun kroost te waarborgen. Dit gedrag komt voort uit de natuurlijke behoefte om een balans te vinden tussen het eigen bestaan en de grotere eenheid van het ecosysteem.

Op eenzelfde manier kun jij jouw eigen grenzen neerzetten: krachtig, zonder agressie, maar met een innerlijk weten dat je daarmee jezelf en je omgeving dient. Als jij stevig in je eigen energie staat, kun je je volle potentieel leven en anderen inspireren hetzelfde te doen.

Het Overstijgen van Grenzen
En dan is er nog een laatste aspect: wanneer je leert om gezonde grenzen te stellen, ga je uiteindelijk de behoefte aan grenzen op een dieper niveau overstijgen. Je ontwikkelt een innerlijke stevigheid, waardoor je jezelf niet langer hoeft te beschermen met harde ‘ja’s’ en ‘nee’s’. Je bent dan zo verbonden met je kern, met jouw eigen waarheid, dat je als vanzelf in harmonie met anderen kunt leven, zonder de angst jezelf te verliezen.

Dit is waar de spirituele eenheid en de menselijke grenzen elkaar ontmoeten: je hebt grenzen om jezelf te vinden en die grenzen verdwijnen wanneer je jezelf gevonden hebt. Maar tot die tijd zijn ze een essentieel hulpmiddel om jouw eigen unieke plek in het grotere geheel te verkennen en te eren.

Conclusie: Grenzen Stellen vanuit Eenheid
Grenzen stellen en eenheid lijken op het eerste gezicht tegenstrijdig, maar ze zijn beide nodig om de volledige diepte van het leven te ervaren. Grenzen zorgen ervoor dat je jouw unieke expressie in deze wereld kunt manifesteren, zonder verstrikt te raken in de energie van anderen. Vanuit eenheidsperspectief zijn ze geen afscheiding, maar een manier om jezelf te respecteren, zodat je kunt bijdragen aan de eenheid vanuit een sterke, authentieke plek.

In die zin kun je zeggen: Grenzen stellen is een daad van liefde voor het geheel, want een gezonde, bewuste ‘ik’ maakt de hele ‘wij’ sterker.
​
Zo komen de paradox en de waarheid samen, als twee kanten van dezelfde medaille.