Inspiratie uit de bron
In onze dagelijkse ervaring lijken verleden, heden en toekomst allemaal even reëel. We denken terug aan herinneringen uit het verleden en projecteren verlangens of zorgen naar de toekomst. Dit gebeurt zo automatisch dat we nauwelijks beseffen hoezeer deze gedachten ons uit het huidige moment halen. Maar wat als tijd slechts een hulpmiddel is van het ego, een manier om ons gevangen te houden in een wereld van afscheiding?
Een Cursus in Wonderen stelt dat het ego tijd gebruikt om de illusie van afscheiding in stand te houden: “De tijd gaat werkelijk voorbij, en zou jij blijven vastklampen aan een verbeelde tijdlijn die niet bestaat?” (T-15.I.9:4). Met andere woorden, het ego zorgt ervoor dat we in het verleden blijven hangen of naar de toekomst uitreiken, waardoor we niet in het nu kunnen zijn. Het verleden is gevuld met verhalen over wat er gebeurd is, en de toekomst met verwachtingen over wat nog moet komen. Beide trekken onze aandacht weg van de enige werkelijke ervaring: het huidige moment. Wanneer we ons identificeren met het ego, gebruiken we tijd om ons gevoel van identiteit te bevestigen. “Ik ben wie ik ben omdat dit in het verleden is gebeurd,” of “Ik zal pas gelukkig zijn als dit in de toekomst bereikt is.” Deze gedachten versterken de illusie van het ego, die gebaseerd is op het idee dat we afgescheiden zijn van elkaar en van de Bron. Zonder tijd, en zonder een gefixeerd idee van wie we zijn, verliest het ego zijn bestaansrecht. Maar het is niet alleen tijd die het ego als bondgenoot heeft. Het lichaam, geld en zelfs onze dagelijkse uitdrukkingen zoals “Tijd is geld” versterken de kracht van het ego wanneer ze gebruikt worden om afscheiding te ondersteunen. Dit bekende gezegde legt de nadruk op de vergankelijkheid en schaarste van tijd, waardoor tijd gezien wordt als iets dat we kunnen ‘bezitten’ en ‘uitgeven’. Dit idee versterkt het geloof dat we voortdurend moeten handelen om meer te bereiken of meer te vergaren, en daardoor verliezen we de verbinding met het huidige moment. In de Cursus wordt duidelijk uitgelegd: “Het lichaam is de grens die het ego heeft opgesteld om zichzelf binnen te houden en anderen buiten te sluiten.” (T-18.VIII.2:5) Het ego maakt van deze middelen trouwe bondgenoten, zolang ze de illusie van afscheiding versterken. Maar wat als tijd, het lichaam en geld geen vijanden van de geest hoeven te zijn? Zoals met alle middelen, hangt het af van het doel dat we eraan geven. Wanneer we deze middelen gebruiken in dienst van liefde, vergeving en heling, worden ze juist vijanden van het ego en bondgenoten van de Heilige Geest. Vergeving is hier de sleutel. Vergeving doorbreekt de illusie van verleden en toekomst en opent de deur naar het eeuwige nu. Want, zoals Een Cursus in Wonderen zegt: “Vergeving haalt illusies weg, waarvan de enige bedoeling is om angst op te roepen.” (W-pII.1.2:2) Vergeving betekent dus dat we niet langer vasthouden aan onze ideeën over hoe het had moeten zijn (verleden) of hoe het moet worden (toekomst). In plaats daarvan accepteren we het huidige moment zoals het is, zonder oordeel. Door dit te doen, verbreken we de ketenen van tijd en ontsnappen we uit de greep van het ego. De les van de Cursus is dat niets in de wereld inherent goed of slecht is; het hangt af van het gebruik. Wanneer we tijd, het lichaam en geld gebruiken om liefde en vergeving te bevorderen, worden ze krachtige instrumenten voor ontwaken. Wanneer we ze gebruiken om afscheiding te bevestigen, blijven we vastzitten in het web van het ego. De keuze ligt altijd bij ons, in het enige moment dat er werkelijk toe doet: het nu. Dus de volgende keer dat je merkt dat je gedachten afdwalen naar een verleden dat niet meer bestaat, of naar een toekomst die nog niet is gekomen, herinner jezelf eraan: alles wat je nu nodig hebt, is in dit moment. Vergeving is je hulpmiddel om je te bevrijden uit de gevangenis van tijd en het ego’s grip te verzwakken. Misschien kun je jezelf eraan herinneren dat “tijd is geld” slechts een wereldse uitspraak is, die jou in de illusie van schaarste gevangen wil houden. Werkelijk gezien is tijd geen bezit, het is slechts een gedachte. Alleen het nu is werkelijk, en in het nu is er overvloed en vrede. Als afsluitende een kort verhaaltje van Winnie De Poeh "Zeg, Poeh, waarom ben je niet druk? " zei ik. "Omdat het een mooie dag is", zei Pooh. "Ja, maar---" "Waarom het verpesten? " zei hij. "Maar je zou iets belangrijks kunnen doen", zei ik. "Ik ben", zei Pooh. "Oh? Wat doe je? " "Luisteren," zei hij. "Luisteren naar wat? " "Naar de vogels. En die eekhoorn daar. " "Wat zeggen ze? " vroeg ik. "Dat het een mooie dag is," zei Pooh. "Maar dat weet je al," zei ik. "Ja, maar het is altijd goed om te horen dat iemand anders dat ook denkt", antwoordde hij.
0 Comments
Leave a Reply. |
De basisDeze gedachten en inspiraties zijn overdenkingen. Bedoeld om informatie te delen en enigszins te bundelen. Het zijn vingerwijzingen en zeker geen absolute waarheid. De waarheid is alleen in stilte te vinden. Archives
Oktober 2024
Categories |