Oh ik ken deze kwelling en ik weet iets. Het hebben van een open wortelcentrum is echt een behoorlijk fenomeen. Veel mensen hebben het. En wat het in je leven brengt, is een ongelooflijke druk. Het wortelcentrum is een drukcentrum zoals het hoofdcentrum. Dus je hebt al deze mensen onder druk om na te denken over dingen die er niet toe doen.

En met het rootcentrum dat open is, heb je al deze mensen onder druk om snel te zijn, om haast te hebben en dingen voor elkaar te krijgen. Het soort mensen dat er niet tegen kan om iets over hun schouder te laten hangen dat ze er vanaf moeten komen.

Oh, ik herinner me een klassiek voorbeeld van wat het is om een open wortelcentrum te zijn. Toen ik een tiener was, had ik een zomerbaan, een heel vreemde, werkend voor de spoorweg- en bouwspoorbaan; Dat wil zeggen, in schakelwerven waar ze de treinen binnenbrengen en ze de treinen wisselen. Ze hebben al deze verschillende soorten trackings die moeten worden geplaatst. En ik werkte met een bende Mohawk -indianen. Er waren ongeveer 20 van ons in deze bemanning. Ik heb twee maanden met hen doorgebracht, wat een hele ervaring was als de enige blanke en we woonden samen in treinwagons.

Ik kan me mijn eerste dag op het werk herinneren. Ik ben onder druk, ik heb een open wortelcentrum en ik heb een gedefinieerd ego, dus ik heb iets te bewijzen. Dus daar was ik en we legden de rails neer met spikes. Het is slee hamerwerk. Er is een rotatie en al dit soort dingen. Dus ik begin mijn ding te doen. En na ongeveer 10 minuten kwam een van de arbeiders naar me toe en hield me tegen en keek me gewoon diep in de ogen en hij zei: "Te snel." Het was mijn eerste les. Ik kon dat tempo op geen enkele manier doen, want dan zouden ze dat tempo moeten doen, enzovoort, enzovoort, enzovoort en al deze dingen over werken met bemanningen.

Maar het was mijn geheugen toen ik de aard van mijn eigen ontwerp begon te begrijpen; Het was een van de eerste dingen die bij mij terugkwamen, deze herinnering, omdat de manier waarop hij "te snel" tegen mij zei, echt eng was, dit was onder deze ongelooflijke druk. Denk aan al deze mensen onder druk. Het moment dat alles voor hen ligt, staan ze onder deze enorme druk om ermee om te gaan, om er iets aan te doen, dat alles. En ze worden explosief. Je denkt dat je leven van jou is en je denkt dat je denkt dat je weet wat je leven is. Dit is zo'n ijdelheid. De meeste mensen zijn niets anders dan de lagen van conditionering die hun niet-zelf vormen.

Ik wil dat je iets begrijpt. Denk bijvoorbeeld aan deze mensen zoals ik, die bijvoorbeeld vier open centra hebben. Er zijn alle combinaties van die specifieke strategieën die allemaal aan het werk zijn in de manier waarop de geest werkt. Ik ben onder druk om nooit te weten wanneer genoeg genoeg is. Ik ben onder druk om nooit te weten wanneer genoeg genoeg is als het gaat om het nadenken over dingen die er niet toe doen. Al deze beginnen op te tellen en ze worden het raamwerk voor de manier waarop je hele geest werkt, maar jij bent het niet. Ik was het zeker niet.

Toch begrijp ik tegelijkertijd wel dat als ik mijn geest wegneem als de beslisser, dat alles wegneemt, en ik kijk wat er door mijn open centra gebeurt, het is heel erg een kern van mijn wijsheid; Dat wil zeggen, mijn eclectische kennis van zoveel dingen enzovoort enzovoort. Maar je kunt er niet komen totdat je jezelf bevrijdt van de controle die je geest heeft.
​
~ Ra uru hu.

CREATIVITEIT

Ik ben hier om te leren en onderwijzen over wat het betekent om uniek te zijn. Ik zie mezelf als een nieuw soort creatieve kracht. Ik voel me niet thuis bij de oude manieren waarop men naar creativiteit keek, omdat ik in een ander tijdperk leef. Ik leef in een omgeving waarin de mogelijkheden van creatieve expressie enorm zijn.

De creatieve ervaring vandaag de dag is een diep synthetische ervaring, gevuld met zoveel verschillende dingen. En het kan alleen tot uitdrukking worden gebracht door middel van onschuld, niet geregisseerd door een persoonlijkheid.

De onschuld van het kunnen wachten en zien. Kijken hoe het er van moment tot moment uitziet; dat is het creatieve proces en het creatieve leven.

Als je individualiteit in je hebt, is er een vonk in jou die de kans moet krijgen om zich te uiten. Dat kun je niet doen door je leven onder controle te houden. Dat kun je niet doen door het concept van wat jij denkt dat kunst of creativiteit is te beheersen. Je bent hier om een unieke uitdrukking van een creatief doel te zijn, omdat je een uniek wezen bent. Dit is wat wij zijn en ieder van ons is in staat tot een unieke expressie.

De schoonheid van wat het is om onze vorm, frequentie, transitie en mutatie uit te drukken, naar buiten te brengen, het te zien verschijnen.

Creativiteit brengt altijd iets voort, altijd, in elk creatief moment. En wat het is? Ik kan het nauwelijks uitleggen. Hoe dieper je in deze kennis terechtkomt, hoe meer je begrijpt dat je liefde en creativiteit nooit in een generieke context kunt plaatsen. Je kunt het niet generaliseren.

De belofte van Human Design is de realisatie van jouw unieke uiterlijke autoriteit. Het opent de mogelijkheid voor de geperfectioneerde expressie van de vorm, hoe die vorm ook is ontworpen om zichzelf uit te drukken. Een prachtige stem, de perfecte wending in de muziek, de elegantie van een penseelstreek, zoveel dingen om je over te verbazen.

De manier waarop je loopt, de manier waarop je een deur opent, de manier waarop je een vriend begroet, als je ernaar kijkt is het allemaal kunst, het is jouw film. Het is er allemaal om bewust te worden, in je op te nemen. Jij bent de ster in de film. Het is een vereiste dat het de aandacht krijgt van de passagier die naar zijn eigen optreden kijkt.

-Ra Uru Hu
tekst vertaald 25-9-2023 door Barbara Le Noble

Een mooie overdenking geplukt van het internet, geschreven door Shanti Space

Je wordt oud,
zeiden ze tegen mij,
je bent niet langer jezelf,
je wordt afstandelijk, verdrietig en eenzaam.
Ik antwoordde niet...
Ik word niet oud, ik word wijs.

Ik ben niet meer wat anderen willen dat ik word,
maar wat ik graag wil zijn.

Ik ben gestopt met het zoeken naar acceptatie van anderen en accepteer mezelf.
Ik heb de liegende spiegels achter me gelaten die meedogenloos bedriegen.
Nee, ik word niet oud.

Ik word gewoon selectiever met plaatsen, mensen, gebruiken en ideologie.
Ik heb gehechtheden, onnodige pijn, giftige mensen, zieke zielen en verrotte harten losgelaten...
bitterheid en klaagzang zijn niets voor mij, ik laat ze los voor mijn eigen gemoedsrust.
Ik ben gestopt met het leven van verhalen en ben ze zelf gaan schrijven.

De opgelegde stereotypen gooide ik opzij.
Ik draag geen oogschaduw meer in mijn tas, nu heb ik een boek dat mijn geest verfraait.
Nee, ik word niet oud.

Ik draag frisheid in mijn ziel, onschuld in mijn hart, en die treffen mij dagelijks.
Ik heb de tederheid van een cocon in mijn handen die, wanneer hij wordt geopend, zijn vleugels zal uitslaan naar andere plaatsen die onbereikbaar zijn voor degenen die alleen op zoek zijn naar de frivoliteit van de waan van de dag en uiterlijkheden.
Ik heb die speciale, charmante glimlach op mijn gezicht als ik de eenvoud van de natuur observeer.
Ik draag in mijn oren het getjilp van de vogels die mij verrukken en de wandeling begeleiden.
Nee, ik word niet oud.

Ik word selectief, zet mijn tijd in op het ongrijpbare, herschrijf het verhaal dat mij is verteld, herontdek werelden, bewaar oude boeken die me dierbaar zijn, half opengeslagen.

Ik word voorzichtiger, ben gestopt met de uitbarstingen die me niets leren, praat openlijk over transcendente zaken, leer kennis cultiveren, idealen planten en mijn lot koesteren.
Nee, ik word niet oud.
​
Ik begin te leven wie ik werkelijk ben.