Gevoeligheid overgevoeligheid

Over gevoeligheid en overgevoeligheid wordt veel gezegd en geschreven. Hier een leuke overdenking van Aivanov.

Uit  ‘De zaden van het geluk’, Izvor 231, hst. X

Het is belangrijk een onderscheid te maken tussen waarachtige gevoeligheid en ziekelijke gevoeligheid, die men beter lichtgeraaktheid of overgevoeligheid zou noemen. De waarachtige gevoeligheid is een vermogen dat ons in staat stelt zeer hoog en zeer ver te stijgen, om zo toegang te krijgen tot een steeds subtielere wereld, waarvan wij de werkelijkheid kunnen vatten.

​Overgevoeligheid daarentegen is een uiting van de lagere natuur die zichzelf ziet als het centrum van de wereld. Zij vindt altijd dat men onvoldoende aandacht aan haar besteedt en daarom voelt zij zich gefrustreerd, gekwetst en wordt zij agressief. Als men dat onderscheid doorheeft, begrijpt men ook dat er heel wat werk verricht moet worden aan de lagere natuur, om deze te beheersen, aan banden te leggen: het is de enige manier om de echte gevoeligheid een kans te geven zich te ontplooien, rijker te worden.

De gevoeligheid is niet enkel een eigenschap die ervoor zorgt dat wij ontroerd raken of in bewondering staan voor de wezens die wij beminnen, voor de schoonheid van de natuur, van kunstwerken. De gevoeligheid opent ook deuren naar de oneindigheid en het licht, zij schenkt ons inzicht in de goddelijke orde van de dingen, zij stelt ons in staat in harmonie te trillen met hemelse regionen, wezens en stromen.