Van de dans tot danser

Het hindoeïstische India gaf ons een mooi beeld om de relatie tussen God en zijn schepping weer te geven. God “danst” zijn schepping. Hij is de danser, de schepping de dans.
De dans is iets anders dan de danser en toch zou er geen dans zijn zonder hem.
Op zijn zoektocht naar God denkt de mens te veel, praat hij te veel. Zelfs als hij de dans bekijkt die we schepping noemen, piekert hij aan één stuk door; hij spreekt, overlegt, analyseert en filosofeert: … woorden, lawaai.

Wees stil en kijk naar de dans. Alleen maar kijken: een ster, een bloem, een verdord blad, een vogel, een steen. Ieder onderdeel van de dans is geschikt om te kijken, te luisteren, te ruiken, aan te raken, te proeven. En het zal zeker niet lang duren tot je Hem ziet, de danser zelf!

Bron: verhalenmail